Jak dobrze wykonać oprysk przy niesprzyjających warunkach?
Aby zabieg opryskiwania był możliwie najbardziej skuteczny, powinien być zachowany szereg warunków. Niestety coraz częściej zarówno nieprzewidywalna pogoda jak i inne czynniki sprawiają, że często trudno wykonać zabieg poprawnie.
Do czynników, które przeszkadzają we właściwym wykonaniu zabiegu należą: zbyt silny wiatr, nieodpowiednia temperatura, niewłaściwe ph cieczy roboczej oraz zbyt duża twardość wody.
Zbyt duży wiatr.
Prędkość wiatru powyżej 2 – 3 m/s jest zbyt duża by normalnymi końcówkami wykonywać opryskiwanie. Jest kilka sposobów na to by mimo zbyt dużego wiatru skutecznie wykonać oprysk.
Pierwszą bez kosztową metodą jest zmniejszenie prędkości jazdy. Zazwyczaj opryskiwacz porusza się z prędkością 7 – 10 km/h. Przyjmuje się, że przy prędkości wiatru 3m/s, zmniejszenie szybkości jazdy z 8 do 4 km/h powoduje zmniejszenie znoszenia cieczy roboczej o około 50%.
Drugą, również bez kosztową metodą jest obniżenie belki opryskowej. Oczywistym jest, że im mniejsza odległość belki od opryskiwanej powierzchni, tym mniejsze znoszenie cieczy. Należy tylko pamiętać by nie obniżać lancy zbyt nisko, bo wówczas klosz wypryskiwanej cieczy może nie pokryć całej powierzchni.
Kolejne sposoby wymagają już wyłożenia pieniędzy.
Od dawna znanym sposobem jest zmiana końcówek na wytwarzające grube krople, które jako cięższe są mniej znoszone przez wiatr. Tutaj możemy posłużyć się rozpylaczami niskoznoszeniowymi albo inżektorowymi. W końcówkach niskoznoszeniowych zmniejszane jest ciśnienie cieczy dochodzącej do szczeliny dyszy, w związku z czym wzrasta procentowy udział kropli dużych. W dyszach inżektorowych/eżektorowych powstają krople cieczy napełnione powietrzem, które następnie rozbijają się o powierzchnię rośliny, skuteczniej ją pokrywając.
Najdroższą opcją umożliwiającą oprysk przy zbyt dużym wietrze jest zastosowanie belki z rękawem powietrza. Pomocniczy strumień powietrza, znacznie zwiększa odporność kropel cieczy na znoszenie poprzez zwiększenie ich energii. Przyjmuje się, że zastosowanie rękawów nawet trzykrotnie zmniejsza znoszenie cieczy roboczej w porównaniu do zwykłej belki.
Najnowszym rozwiązaniem jest stosowanie specjalnych adiuwantów zawierających w swym składzie substancję ograniczającą znoszenie cieczy opryskowej. Dzieje się tak między innymi poprzez zapobieganie tworzeniu najmniejszych kropli.
Niewłaściwa temperatura.
W przypadku niewłaściwych temperatur trudno jest w zasadzie coś zaradzić. Można jedynie przypomnieć o konieczności dostosowania środków 
chemicznych do aktualnej temperatury. Na etykiecie zazwyczaj jest (a w każdym razie powinno być) napisane w jakim zakresie temperatur dana substancja aktywna działa najskuteczniej. Ważną zasadą jest by w czasie upalnej pogody zmniejszyć dawkę środka, ponieważ w wysokiej temperaturze substancja aktywna szybciej i mocniej działa. Pełna dawka w takiej sytuacji może spowodować uszkodzenia roślin. Również bardzo ważne jest by woda wykorzystana do oprysku była ogrzana (na przykład przez nalanie jej wcześniej do zbiorników i pozostawienie na słońcu). Oprysk zimną wodą zawsze jest niewłaściwy ale w przypadku wysokich temperatur wywoła szok termiczny i poparzenie liści.
Niewłaściwe ph wody.
Zasadą jest, że woda używana do zabiegu powinna mieć pH zbliżone do pH pestycydu, którego chcemy użyć do oprysku. Zazwyczaj woda ma odczyn obojętny lub zasadowy. Tymczasem większość herbicydów ma odczyn kwaśny. Trzeba jednak pamiętać, że każdy środek chemiczny (herbicyd, fungicyd czy insektycyd) potrzebuje innego pH. Wysoki odczyn wody (już od pH 7) jest szczególnie niekorzystny dla większości insektycydów i fungicydów, gdyż prowadzi do szybkiego rozkładu chemicznego substancji czynnych już w zbiorniku opryskiwacza.
Odczyn cieczy roboczej można ustalić na właściwym poziomie za pomocą specjalnych zakwaszaczy. Zadaniem kondycjonera jest poprawienie skuteczności działania oraz szybsze przyswojenie stosowanych środków chemicznych.
Wysoka twardość wody.
Twarda woda charakteryzuje się dużym napięciem powierzchniowym. Jej użycie do oprysku powoduje, że ciecz robocza nie rozprowadza się równomiernie po powierzchni liści. Ciecz zlewa się w duże krople, które spływają z liści, co skutkuje spadkiem skuteczności wykonywanego zabiegu.
Jest kilka sposobów na poprawienie skuteczności zabiegu cieczą o dużej twardości. Najbardziej znanym jest dodanie siarczanu amonu (przy opryskiwaniu glifosatem). Można także w granicach rozsądku zmniejszyć ilość wody używanej do oprysku, lub zwiększyć do możliwej wartości maksymalnej ilość środka chemicznego. Najpopularniejszą obecnie stosowaną metodą jest zastosowanie specjalnych kondycjonerów mających za zadanie związanie antagonistycznych kationów wapnia, magnezu, sodu i żelaza w nieaktywne kompleksy.