Co to jest i jakie korzyści daje spółdzielnia energetyczna.

Rosnące ceny prądu w połączeniu z rozwojem nowych technologii spowodowały duże zainteresowanie budowaniem paneli fotowoltaicznych. Dotychczas inwestycje te miały charakter indywidualnych instalacji. Dużym zainteresowaniem cieszą się wśród rolników, szczególnie hodowców zużywających bardzo dużo energii elektrycznej.

Od niedawna w polskim ustawodawstwie funkcjonuje pojęcie „Spółdzielnia energetyczna”. Za sprawą Ministerstwa Rolnictwa i Rozwoju Wsi do ustawy z dnia 19 lipca 2019 r. o zmianie ustawy o odnawialnych źródłach energii oraz niektórych innych ustaw (DZ.U. z 2019 r. poz. 1524), dodano autopoprawkę wprowadzającą przepisy pozwalające na rozwój spółdzielni energetycznych w Polsce.

Warto tu zauważyć, że w jej ramach może być produkowany nie tylko prąd ale również biogaz oraz ciepło. Warunkiem jest, by owa produkcja miała miejsce w instalacjach odnawialnego źródła wyłącznie na potrzeby własne spółdzielni energetycznej i jej członków, przyłączonych do zdefiniowanej obszarowo sieci dystrybucyjnej elektroenergetycznej o napięciu znamionowym niższym niż 110 kV lub sieci dystrybucyjnej gazowej, lub sieci ciepłowniczej.

Istotną korzyścią oprócz zapewnienia sobie taniego prądu (spółdzielcy sami ustanawiają cenę energii), jest łatwy sposób transportowania energii elektrycznej między jej członkami. Spółdzielcy mogą mieć instalacje zamontowane wiele kilometrów od siebie a prąd będzie przekazywany za pomocą istniejących już sieci energetycznych, bez ponoszenia kosztów zmiennych dystrybucji.

Spółdzielnie mogą tworzyć zarówno indywidualne osoby, jak również przedsiębiorstwa, czy jednostki samorządu terytorialnego.

Warunkiem utworzenia spółdzielni energetycznej jest zbudowanie przynajmniej jednego źródła OZE o mocy nie większej niż 10 MW. Oznacza to, że w ramach spółdzielni może być wielu producentów energii. Instalacje energetyczne mogą być własnością spółdzielni lub poszczególnych jej członków a same spółdzielnie mogą działać na terenie gminy wiejskiej i miejsko-wiejskiej, bądź trzech takich gmin bezpośrednio ze sobą sąsiadujących.

Spółdzielnia musi być podłączona do jednej sieci dystrybucyjnej elektroenergetycznej o napięciu znamionowym niższym niż 110 kV lub sieci dystrybucyjnej gazowej, lub ciepłowniczej. Dodatkowo spółdzielnia energetyczna jest zobowiązana do zawarcia umowy sprzedaży energii wyłącznie z jednym sprzedawcą energii.

Spółdzielnia nie może liczyć więcej niż 1000 członków.

Sprzedawca zobowiązany (czyli dostawca energii do odbiorców (np. Enea) – w przypadku spółdzielni energetycznych ten, kto odkupuje od spółdzielni energetycznej i magazynuje energię w swoich zasobach), dokonuje ze spółdzielnią energetyczną rozliczenia ilości energii elektrycznej wprowadzonej do sieci dystrybucyjnej elektroenergetycznej wobec ilości energii elektrycznej pobranej z tej sieci w celu jej zużycia na potrzeby własne przez spółdzielnię energetyczną i jej członków w stosunku ilościowym 1 do 0,6.

Czyli, za 1 MWh energii nie wykorzystanej w danym momencie przez spółdzielnię energetyczną i wprowadzony do sieci dystrybucyjnej (będącej w tym momencie magazynem tej niewykorzystanej energii) spółdzielnia pobierze z sieci dystrybucyjnej 0,6 MWh w czasie gdy np. panele nie będą produkować wystarczającej ilości prądu.

Ilość niewykorzystanej energii pozostaje do odebrania w następnym okresie rozliczeniowym, nie dłuższym niż 12 miesięcy od ostatniego dnia miesiąca, w którym taka nadwyżka powstała.

Rejestr spółdzielni energetycznych prowadzi Krajowy Ośrodek Wsparcia Rolnictwa.